Rok we mgle - Michelle Richmond

Michelle Richmond - amerykańska pisarka, autorka czterech powieści, jedna z nich - Rok we mgle, przez kilka miesięcy utrzymywała się w czołówce listy bestsellerów New York Timesa.

Bohaterką jest Abigail - młoda kobieta, zawodowo zajmująca się fotografią, a prywatnie szczęśliwie zakochana w Jake’u, który samotnie wychowuje sześcioletnią córeczkę - Emmę. Abby ma świetny kontakt z dziewczynką i jest przekonana, że po ślubie z jej ojcem stworzą szczęśliwą i kochającą się rodzinę. Sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy w pewien chłodny, letni poranek nasza bohaterka wybiera się z małą Emmą nad ocean. Spacerują plażą, nad którą unosi się gęsta, biała mgła. W pewnym momencie coś przykuwa na chwilę uwagę Abby. Kobieta odwraca wzrok, zaczyna robić zdjęcia i na kilkanaście sekund traci Emmę z oczu. Po chwili stwierdza, że dziewczynki nie ma w pobliżu, zupełnie jakby rozpłynęła się we mgle.

Policja prowadzi śledztwo, niestety prowadzona na szeroką skalę akcja poszukiwawcza nie przynosi rezultatów. Nie ma żadnych podejrzanych, żadnych tropów ani wskazówek. Wydaje się, że z każdym dniem szansę na odnalezienie dziecka dramatycznie maleją. Pomimo wszystko życie Abby i Jake’a upływa na bezustannym poszukiwaniu Emmy.

Przełom następuje po kilku miesiącach, kiedy na plaży zostaje znaleziony bucik dziewczynki. Zrozpaczony Jake postanawia pogodzić się ze stratą i pogrąża się w żałobie, jednak Abigail nie dopuszcza do siebie myśli, że Emma najprawdopodobniej nie żyje. Wiedziona dziwnym przeczuciem kontynuuje poszukiwania na własną rękę. Odnalezienie dziewczynki staje się wręcz jej obsesją.

Czy poszukiwania Abigail przyniosą jakieś skutki? A może podobnie jak Jake powinna pogodzić się ze stratą? Czy mur, który wyrósł pomiędzy nimi w momencie zaginięcia Emmy uda się kiedykolwiek zburzyć i czy w ostateczności ich miłość przetrwa tę próbę? Tego musicie się już sami dowiedzieć.

Rok we mgle to powieść o stracie, bólu, tęsknocie, o ogromnym poczuciu winy i bezsilności, ale też o miłości i nadziei, która umiera ostatnia. Richmond przemyciła do książki garść informacji o fotografii i pamięci, a w fabułę wplotła liczne retrospekcje. Czegoś mi jednak tutaj zabrakło. Niby pomysł był dobry, ale po przeczytaniu całości miałam odczucie, że można to było napisać lepiej. Pomimo wszystko i tak polecam, chociaż radzę patrzeć z przymrużeniem oka na rekomendacje umieszczone na okładce.

Moja ocena: 4/6