Wielkie
namiętności, trudne wybory, silne kobiety, przeszłość splatająca się ze
współczesnością - to wszystko znalazłam w Zajezierskich, czyli pierwszym tomie
Cukierni pod Amorem. Na szczęście druga część - Cieślakowie okazała się równie
wciągająca i barwna jak pierwsza.
W
grudniu 1895 roku Adrianna, żona hrabiego Tomasz Zajezierskiego, wydaje na
świat długo oczekiwanego dziedzica, który na chrzcie dostaje imię Paweł. W tym
samym czasie w oddalonym tysiące kilometrów Chicago swojego pierworodnego syna
rodzi Marianna Blatko. Chłopiec dostaje na imię Paul, a jego ojcem jest nie kto
inny, jak hrabia Tomasz. Tym samym zaczyna wypełniać się wisząca nad rodziną
Zajezierskich smutna przepowiednia.
W
tej części sagi poznajemy dalsze losy bohaterów znanych z części pierwszej, ale
na scenę wkraczają również całkiem nowe postaci. Autorka chyba najwięcej
miejsca poświęciła córce Kingi Toroszyn - Grażynie. Dziewczyna ma dosyć
oryginalne poglądy, jak na tamte czasy. Na przekór konwenansom, postanawia
walczyć o swoje marzenia i zostać aktorką. Jej upór i determinacja zostają w
końcu nagrodzone, dzięki czemu mamy okazję poznać artystyczne środowisko międzywojennej
Warszawy. Nie zabraknie też wątku romansowego, Grażyna bowiem, oprócz robienia
zawrotnej kariery, spotka też miłość swojego życia.
A
co z wykopaliskami w Gutowie i zagadką tajemniczego pierścienia? Iga dowiaduje
się coraz więcej o członkach rodziny Zajezierskich, jednak na horyzoncie zaczynają
pojawiać się zupełnie nowe problemy, które odrywają ją od odkrywania rodzinnych
tajemnic. I to w zasadzie byłoby na tyle, bo w tej części sagi wątek poświęcony
współczesności, który aż tak bardzo mnie nie interesował, nie jest zbytnio
rozbudowany.
W
drugim tomie Cukierni autorka nie tylko ciekawie przedstawiła losy wielu
bohaterów, ale nie zapomniała też o jakże w tej powieści ważnym tle
historycznym. Odmalowała je barwnie i z ogromną dbałością o szczegóły. Obserwujemy
życie polskim emigrantów, artystyczne środowisko warszawskich teatrów i
kabaretów, a także świat szemranych interesów i złodziejaszków z Powiśla.
Poznajemy też sympatyczną rodzinę Cieślaków i odkrywamy jej związki z poznanymi
wcześniej Zajezierskimi. Ja dałam się porwać całości już od pierwszych stron i
planuję jak najszybciej zabrać się za czytanie trzeciego, niestety już
ostatniego tomu.
Recenzję pierwszej części znajdziecie tutaj:
Moja ocena: 5/6
A ja chciałabym się zapytać, czy trzeba po kolei czytać ową sagę, gdyż ja dostałam w prezencie jej trzeci tom a nie znam dwóch pierwszych części i w takiej sytuacji nie wiem, czy muszę najpierw je kupić, czy mogę zacząć bezpośrednio od trzeciego tomu?
OdpowiedzUsuńJak najbardziej po kolei, bo się pogubisz:)
Usuńproponuję czytać od początku, bohaterów jest wielu a ich losy ciekawie się ze sobą splatają, także dużo byś straciła :)
UsuńPierwszy tom czytałam bardzo dawno. Ale mam chęć poznać dalsze losy bohaterów, a widzę że warto :)
OdpowiedzUsuńcała seria bardzo mi się podoba i mam na nią ogromną ochotę :)
OdpowiedzUsuńChętnie się bliżej zapoznam z tą książką.
OdpowiedzUsuńCzytałam pierwszy tom tej sagi, bardzo mi się spodobał. Muszę się zabrać za kolejne części, bo tęsknię za klimatem tych książek.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
jeszcze nie czytałam, ale czaję się na allegro, żeby kupić taniej całą serię, bo bardzo chcę ją mieć!
OdpowiedzUsuńCzytałam całą sagę "Cukierni...". Gina Weylen była zdecydowanie jedną z najbarwniejszych i najciekawszych postaci serii, polubiłam ją od samego początku :)
OdpowiedzUsuńŻyczę miłej lektury trzeciego tomu!
Muszę się zmobilizować i sięgnąć po książki autorki, bo jeszcze nie miała styczności.
OdpowiedzUsuńZanim wyjechałam za granicę wykupiłam tę i następną część trylogii, która właśnie stoi na półce obok mnie. Już nie mogę się doczekać tego, iż z przeczytaniem wszystkich innych książek będę mogła zakończyć tę serię :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, Donna
Uwielbiam tą trylogię, tzn niby nie czytałam ostatniej części, ale to nic :3 Niesamowicie odmalowane tamte czasy, wydarzenia, wciąga i nie można się oderwać :)
OdpowiedzUsuńJa również uwielbiam tę sagę. Jest niezwykle barwna, ciekawa i klimatyczna. Wszystkie trzy części stoją u mnie na półeczce i cieszą oczy. :)
OdpowiedzUsuńCzytałam tylko pierwszą część, planuję sięgnąć po kolejne, ale zawsze coś innego wpadnie mi w ręcę i Cukiernia czeka cierpliwie na półce.
OdpowiedzUsuńWłaśnie kończę trzecia część ;)
OdpowiedzUsuńPodobała mi się ta książka i polskie realia:)
OdpowiedzUsuńChciałabym przeczytać choćby jedną z tych powieści, bo ostatnio bardzo podobają mi się powieści "z przeszłości". Uwielbiam poznawać życie ludzi żyjących na długo przed moim pokoleniem
OdpowiedzUsuńZaczynam się coraz bardziej zastanawiać nad tomem 1 :)
OdpowiedzUsuńOd dawna mam ochotę na wszystkie części :)
OdpowiedzUsuńJak to jest, że nie przeczytałam żadnej z części "Cukierni" ? Czasami sama siebie nie rozumiem ;) Muszę to wszystko ogarnąć, gdyż Twoja recenzja zmusza mnie do działania :)
OdpowiedzUsuńNo i ta książka jakoś tak mnie nie rzuca i nie ciągnie do biblioteki. Jak będzie, fajna sprawa. A jak nie - obędzie się bez lamentu :)
OdpowiedzUsuńNajbardziej w "Cukierni..." zainteresował mnie wątek współczesności, to właśnie chęć odkrycia przez Igę rodzinnej tajemnicy przekonała mnie ostatecznie do sięgnięcia po pierwszy tom. Po przeczytaniu byłam trochę zawiedziona, miałam nadzieję, że w kolejnych częściach pisarka poświęci Idze więcej uwagi, a z tego co piszesz wynika, że moje nadzieje się nie spełnią. No cóż, jak już zaczęłam to skończę, drugi tom czeka na półce, więc na pewno przeczytam.
OdpowiedzUsuńPolecano mi, ale to nie moja dzielnia
OdpowiedzUsuńPrzeczytam .. kiedyś przeczytam obiecuję ! :D
OdpowiedzUsuńTeż jestem wielką fanką Harry'ego, ale to tak nawiasem mówiąc.
Pozdrawiam
Raczej nie dotrę do tej części, bo pierwsza jakoś mnie nie zachwyciła - moim zdaniem była niezła, ale bez rewelacji.
OdpowiedzUsuńoj chyba nie dla mnie...
OdpowiedzUsuńDla mnie też raczej nie. Całość wydaje mi się trochę naiwna ;-)
OdpowiedzUsuńCzytałam jedną książkę tej autorki i przyznam szczerze, że mam ochotę i na Cukiernię :)
OdpowiedzUsuńDrugi tom podobał mi się najbardziej. Lubię okres historyczny, w którym rozgrywała się akcja, do tego ciekawe postaci kobiece o silnym charakterze. Bardzo miło wspominam tę lekturę.
OdpowiedzUsuńHm, wszędzie mi "Cukiernia..." wpada na oczy, w każdej księgarni, tramwaju, na blogu... chyba znak, że warto przeczytać :)
OdpowiedzUsuńRecenzja świetna! Mnie osobiście jednak cała seria nie przypadła do gustu... Nie dałam rady niestety. Może dlatego,że nie lubię książek z serii saga ale to tylko moje subiektywne wrażenia.
OdpowiedzUsuń