Dziewczyna, która igrała z ogniem - Stieg Larsson

Stieg Larsson to autor znanej chyba wszystkim (przynajmniej ze słyszenia) trylogii Millenium. Pierwsza część - Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego z ogromną ciekawością zabrałam się za czytanie drugiego tomu i na szczęście ani trochę się nie zawiodłam.

Upływa rok od wydarzeń przedstawionych w części pierwszej i rok od kiedy Lisbeth Salender zerwała kontakt ze wszystkimi i po prostu zniknęła nie dając znaku życia. Wykorzystała ten czas na podróże i odpoczynek, po czym po roku najzwyczajniej w świecie postanowiła wrócić do Szwecji.

Tymczasem do redakcji Millenium trafia Dag Svenson i Mia Bergman, którzy są w posiadaniu ciekawych materiałów dotyczących między innymi handlu kobietami. Redakcja gazety postanawia wykorzystać te informacje i szykuje się do opracowania serii artykułów, które mają się pojawić w jednym z numerów tematycznych Millenium. Planowana jest też publikacja książki, która zdemaskuje wiele znanych i szanowanych osób mających powiązania z sexhandlem.

Niestety kiedy prace nad książką zbliżają się ku końcowi, Dag i Mia zostają brutalnie zamordowani w swoim mieszkaniu. Niemal w tym samym czasie ginie Bjurman - opiekun prawny Lisbeth i to właśnie ona szybko zostaje główną podejrzaną. Potrójne morderstwo od razu przyciąga uwagę mediów, które nagłaśniają całą sprawę i piszą o Salender jako niepoczytalnej i zdolnej do wszystkiego morderczyni. Wydaje się, że wyrok w tej sprawie już zapadł, a jedyną osobą, która nie wierzy w winę Lisbeth jest Mikael Blomkvist. Postanawia na własną rękę rozpocząć śledztwo i odkryć, kto stoi za tymi trzema morderstwami.

Czy przeczucie nie myli Blomkvista i Salender rzeczywiście jest niewinna? Zdążył już się przecież przekonać, że ta dziewczyna, doprowadzona do ostateczności, potrafi być agresywna. Czy na tyle żeby być w stanie z zimną krwią zabić trzy osoby? Może media mają rację pisząc o niej jako psychopatycznej morderczyni?

Mam nadzieję, że to, co napisałam wystarczy żeby zachęcić Was do sięgnięcia po drugą cześć trylogii Larssona, jeśli oczywiście jeszcze jej nie znacie. Dla mnie okazała się nieco lepsza od Mężczyzn, którzy nienawidzą kobiet. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, gdzie początek był według mnie zbyt rozwlekły i przez to nico nużący, tutaj akcja rozkręca się znacznie szybciej. Pojawia się wiele nowych bohaterów, jednak na pierwszy plan wysuwa się Lisbeth Salender i cieszę się, że autor poświęcił więcej uwagi akurat tej postaci. Poznajemy wiele bolesnych wspomnień z jej przeszłości, a tym samym zaczynamy rozumieć jej dystans do ludzi i świata, wyobcowanie, nieufność. Jest to postać niezwykle wyrazista, którą albo się lubi albo nie. Ja z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że Lisbeth to od teraz jedna z moich ulubionych bohaterek literackich. Warto też wspomnieć o samym zakończeniu, które choć trochę mało wiarygodne pozostawia czytelnika w niepewności i zachęca do sięgnięcia po ostatni tom, który za niedługo sama mam nadzieję przeczytać :)

Recenzję pierwszej części znajdziecie tutaj:
1. Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet

Moja ocena: 5,5/6