Buszujący w zbożu- Jerome David Salinger

Salinger to amerykański pisarz o polskich korzeniach. Jego jedyną opublikowaną powieścią jest Buszujący w zbożu (1951r.) W Polsce książkę wydano w roku 1961.

Tytuł jest nawiązaniem do wiersza Roberta Burnsa:

Kiedy ktoś napotka kogoś

kto buszuje w zbożu

Kiedy kto całuje kogoś

czy ktoś płakać ma?

Kiedy kto napotka kogoś

kto buszuje w polu

Kiedy kto całuje kogoś

czy świat wiedzieć ma?

Głównym bohaterem jest szesnastoletni Holden Caulfield. Zostaje on wyrzucony ze szkoły, jednak zanim zdecyduje się wrócić do domu "buszuje" po Nowym Jorku. Cała książka jest "gadaniną" Holdena właśnie z tego czasu, gdy szwęda się po mieście.

Na pierwszy rzut oka bohater wydaje się aroganckim i znudzonym życiem dzieciakiem. Na niczym mu nie zależy, wszystko krytykuje i jest wiecznie niezadowolony. Często mówi i działa bez zastanowienia. Pozorny infantylizm i gadanina praktycznie o niczym, jaką serwuje nam Caulfield okazuje się jednak mieć jakiś sens. Bohater jest typem buntownika. Nie godzi się z tym, co go otacza. Denerwuje go konsumpcyjny styl życia ludzi, ich konformizm i hipokryzja, którymi pogardza. Znajduje się na takim etapie, kiedy sam nie wie dokładnie czego chce, ale wie, co mu się nie podoba.

Książka nie ma porywającej fabuły, nie ma tu niespodziewanych zwrotów akcji ani zaskakującego zakończenia. Główny bohater może niektórych bardzo irytować swoim stylem mówienia i podejściem do życia. Jest w nim jednak coś, co każdy z nas może znaleźć w sobie- pewien rodzaj buntu. Czasem ma się odczucie, że cały świat jaki nas otacza jest zakłamany i sztuczny. Każdy dokądś pędzi, coś chce osiągnąć, tylko po co? Trudno w tym wszystkim odnaleźć własną drogę, zdecydować czy chcemy płynąć bezpiecznie z prądem, niekoniecznie tam, gdzie byśmy chcieli, czy może popłynąć w przeciwnym kierunku i zaryzykować, że nigdzie nie dotrzemy? Czy w beznadziejności codziennego życia da się w końcu odnaleźć jakiś sens i cel?

Myślę, że większość z was już tę książkę czytała. Ja osobiście sięgnęłam po nią głównie z ciekawości, bo ponoć często znajdywano ją na półkach różnych psychopatów i chciałam się dowiedzieć dlaczego? :) Muszę powiedzieć, że po przeczytaniu mam bardzo mieszane uczucia i ciężko mi ją ocenić. Z jednej strony mam wrażenie, że książka do niczego nie prowadzi, a z drugiej strony polubiłam głównego bohatera i rozumie jego stosunek do świata. Na pewno przemyślenia Holdena nie pozostały mi obojętne, ale zamiast skłonić do refleksji wywołały u mnie poczucie jakiejś takiej rezygnacji i bezsensowności... Może za jakiś czas jeszcze raz przeczytam i odkryję na nową tę książkę. A wam jak się podobała?

Moja ocena: 3,5/6