Świadectwo prawdy - Jodi Picoult

Jodi Picoult - amerykańska pisarka, autorka kilkunastu powieści, które szybko stały się bestsellerami. W 2003 roku za całokształt twórczości otrzymała nagrodę New England Book.

Któregoś dnia w oborze na farmie amiszów w Pensylwanii znaleziono zwłoki noworodka. Jest to odkrycie przerażające, ale przede wszystkim szokujące. Amisze bowiem tworzą wspólnotę religijną żyjącą według niepisanego zbioru zasad zwanego Ordnung. Najważniejsza jest dla nich rodzina i poczucie przynależności do wspólnoty. Są to ludzie bardzo skromni, prości i pełni pokory, nie tolerują przemocy. Bardzo rzadko popadają w konflikt z prawem. Wszystko to sprawia, że odkrycie zwłok noworodka właśnie na farmie amiszów wydaje się wręcz nieprawdopodobne. O zabicie dziecka zostaje oskarżona jego domniemana matka - Katie Fisher, będąca córką właścicieli farmy. Chociaż wszystkie okoliczności wydają się przemawiać przeciwko niej, dziewczyna nie przyznaje się do winy.

Obrończynią Katie w sądzie nieoczekiwanie zostaje Ellie Hathaway - adwokatka z Filadelfii i jednocześnie daleka krewna dziewczyny. Ellie jako ambitna i odnosząca sukcesy prawniczka tym razem będzie musiała zmierzyć się z wymiarem sprawiedliwości rządzącym się zupełnie innymi zasadami niż ten, z którym ma do czynienia na co dzień. Dodatkowo przygotowanie odpowiedniej linii obrony utrudnia sama oskarżona. Katie uparcie twierdzi, że nie urodziła żadnego dziecka, utrzymuje też, że nie jest w stanie odtworzyć wydarzeń z tamtej tragicznej nocy. Czy dziewczyna rzeczywiście mówi prawdę i kto jest sprawcą tej okrutnej zbrodni?

Świadectwo prawdy czyta się jednym tchem. Bardzo podobał mi się styl autorki. Powieść wydaje się doskonale przemyślana. Tempo akcji jest idealnie dopasowane do treści książki, miałam wrażenie, że każdemu wątkowi została poświęcona odpowiednia ilość uwagi. Czytając tę historię, coraz lepiej poznajemy życie codzienne amiszów, łatwo przywiązujemy się do bohaterów i z ciekawością czekamy na zakończenie. Prawdę odkrywamy jednak powoli. Pomocne okazują się przy tym liczne, aczkolwiek umiejętnie wplecione  w fabułę, retrospekcje.

Jest to moje pierwsze spotkanie z Jodi Picoult, ale z pewnością nie ostatnie. Żałuję tylko, że mimo licznych zachwytów nad jej twórczością, nie zdecydowałam się na nią wcześniej. Książkę czyta się naprawdę świetnie i nie sposób się przy niej nudzić. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, co jest w życiu słuszne, ile można poświęcić w imię miłości i czy prawda jest faktycznie pojęciem względnym, to jest to zdecydowanie powieść dla was.

Moja ocena: 5/6